Anne Kuipers veertig jaar in dienst bij Ellens Landbouwtechniek

‘Ik had net een bakje koffie ingeschonken. Dat staat er nog. Opeens stopte er een brandweerauto voor mijn huis met een groot spandoek erop. Dat ik veertig jaar in dienst ben, wist ik wel, maar deze verrassing had ik echt nooit verwacht. Ik mocht zelf achter het stuur plaatsnemen. Een vertrouwde plek voor mij want ik ben altijd lid geweest van de vrijwillige brandweer Nagele. Als chauffeur. Na 35 jaar vond ik dat wel mooi geweest. Ik heb mijn brandweerpak toen letterlijk aan de wilgen gehangen en ben gaan fietsen.’

Met de brandweerauto naar de zaak

Als Anne met de brandweerauto, voorzien van zwaailicht en sirene, bij de zaak aankomt, wacht hem daar een volgende verrassing. Een ontbijt met collega’s en familieleden.

‘Mijn vrouw, zoons en schoondochter waren er ook. Dat deed me echt wel wat. Ze hebben gewoon tegen me gelogen dat ze allemaal moesten werken. Dat deden ze goed want ik had niks in de gaten. En het mooie was dat we op mijn eigen werkplek gingen ontbijten. In het gedeelte van de hal waar ik al veertig jaar werk. Ja, echt precies op dié plek. In de vorige werkplaats was dat al mijn terrein en in de nieuwbouw werk ik weer op exact dezelfde plek. Ik ben hier begonnen toen Piet Ellens, de vader van Onno, nog eigenaar was. En inmiddels werken Mark en Ruben, de zonen van Onno, ook in de zaak.’

Van spuiten naar assembleren

‘Ik was 21 toen ik hier via het arbeidsbureau terecht kwam als spuiter. Een baan voor zes maanden, maar ik zit er nog steeds.’

- Nog steeds als spuiter?

‘Nee, dat werk heb ik acht jaar gedaan. Ik heb in die jaren heel wat machines, trekhaken en gewichtendragers gespoten. Toen ik tijdens het voetballen een enkelblessure opliep en daardoor mijn werk even niet kon doen, kwam er een tweede spuiter bij. Ik vond het eigenlijk wel tijd om wat anders te gaan doen en ben de afbouw ingegaan. Als de machines uit de spuiterij komen zet ik ze in elkaar. Assembleren noem je dat. En dat bevalt me nog steeds heel goed. Het is afwisselend werk.’

- Is er in die veertig jaar veel veranderd?

‘Ja ik begon in een klein hokje als spuiter en nu hebben we een kolossaal modern pand. Vroeger deden we er nog landbouwmechanisatie bij, nu niet meer. Het werk is ingewikkelder geworden, we hebben nu werkvoorbereiders op kantoor, maar het is ook mooier geworden. En we zijn van mechanisch naar hydro-elektrisch gegaan.’

Een modern jasje

‘Het werk op zich is ten opzichte van vroeger een stuk lichter geworden doordat we werken met allerlei hulpmiddelen als kranen, heftrucks en takels. Er wordt goed aan ons gedacht. Zo is de vloer in het nieuwe pand gladder en zijn er geen drempels meer. Je struikelt nergens meer over. Ons bedrijf is als het ware in een modern jasje gehesen. Het bevalt me nog steeds bijzonder goed. Ik vind mijn werk mooi en heb fijne collega’s. We hebben een goede band met elkaar.’

‘Toen ik begon was ik de jongste maar inmiddels ben ik de oudste. Ik denk dat Ruben Ellens nu de jongste is. Maar ik ga gewoon door hoor. Als het aan mij ligt tot mijn 67ste. Ook met fietsen trouwens. Dat probeer ik 2 tot 3 keer per week te doen, samen met mijn zwager. Het hele jaar door. Winterpak en wintersokken aan, muts op onder mijn helm en gaan. Binnenkort fiets ik de Amstel Gold Race en ook de Chouffe Classic staat op het programma. Allebei ritten van 65 kilometer. Maar nu ga ik weer wat doen hoor. Ook vandaag op deze speciale dag. Want wat zou ik thuis moeten? Iedereen is toch aan het werk,’ lacht de jubilaris.