Na veertig jaar neemt Greet Weening afscheid als turntrainster: 'Turnen is een prachtige, elegante sport'

Ze wist altijd al, dat ze als turntrainster niet haar pensioen zou halen. ‘Het is zwaar werk.’ Veel slepen met toestellen, dat is één en Greet Weening, zelf altijd een harde werkster geweest, legde de lat altijd hoog. Ze vergde veel van haar pupillen en van zichzelf. ‘Strek die tenen!’ Hoe vaak heb ik dat wel niet geroepen?’ vraagt ze vooral aan zichzelf. Artrose aan de handen en ‘zwabberknieën’ dwingen haar tot stoppen. Ze kan niet meer de veiligheid van de turnster garanderen. Over het vangen van de meisjes zegt ze: ‘Ik ben er niet meer van overtuigd, dat ik ze altijd heb.’

Ukkie van zes

De turnsport hoort bij Greet Weening en haar gezin. Zelf maakte ze als ukkie van zes jaar kennis met turnen. Ze ging al snel met haar zus mee naar de gymzaal, om zelf te turnen en om te helpen. ‘Ik was klein uitgevallen. De grotere meiden bij ODI vroegen of ik ze wel kon vangen.’ Dat kwam altijd goed. Een dochter van Greet geeft gymles en man Chris is penningmeester geweest. Het gezin was bij vele wedstrijden aanwezig en menig Weening had zitting in een activiteitencommissie. ‘Turnen zit in ons hart.’

Greet Weening was tientallen jaren een vertrouwd gezicht in de gymzalen aan de Van Diggelenstraat, de Lijsterbesstraat, het Skagerak, in de Zuidert en in Ens, waar ze ook een jaar of tien training gaf. Bij ODI, SC Emmeloord en later TGV Emmeloord nam ze de meisjesselecties en de dames bij de hand. ‘Ik geniet enorm van die meisjes. Turnen is een prachtige, elegante sport, mits de oefeningen netjes uitgevoerd worden. Dan is het heel mooi om naar te kijken. Je moet lenig en sterk zijn, en je moet lef en doorzettingsvermogen hebben. Slordig turnen vind ik afschuwelijk.’

Hard werken

Vroeger was Greet Weening bloedfanatiek, tegenwoordig zijn de scherpe randjes wat afgevlakt. Van meisjes, die tot de selectie behoren, verwacht ze echt geen topprestaties. ‘Ik heb het met hen nooit over moeten winnen. Als ze maar naar hun kunnen presteren. Dat is het belangrijkste. Ik hou wel van meisjes, die hard werken. Als je hard werkt, maak je me blij. Heb ik zelf ook altijd gedaan.’ Daarom is ze ook teleurgesteld in kinderen, die soms snel met turnen stoppen. ‘Turnen heeft veel te bieden. Zo jammer, dat ze er de brui aan geven als ze even geen zin meer hebben.’

Ze hikt er soms tegenaan: het schijnbare gemak waarmee mensen afscheid nemen van een club, of ze nu sporter of bestuurder zijn. ‘De samenstelling van het bestuur van TGV Emmeloord verandert constant. Ik vind, dat je elkaar goed moet leren kennen. Bestuursleden moeten weten hoeveel de club voor ons gezin betekent. Als ze het eenmaal weten, zijn ze al weer weg. Ik heb ook momenten gehad, dat ik dacht: ik stop ermee. Maar dat doe je gewoon niet.’ Ja, nu, na zich veertig jaar met haar hele ziel en zaligheid voor de turnsport te hebben ingezet.

Waardig afscheid

‘Toen ik de selectiemeisjes vertelde, dat ik ging stoppen, zei ik erbij, dat ik al turnles gaf toen hun vader en moeder nog maar net geboren waren. Ze keken me met grote ogen aan’, zegt Greet, die zich zorgen maakt over de drie damesgroepen, die ze traint. ‘Die groepen zijn financieel belangrijk voor de club. Er moet wel weer iemand voor die groepen komen te staan.’ Ze voelt zich gevleid, dat de dames haar hebben gevraagd nog een jaar door te gaan. Ze zijn enthousiast over haar trainingen. ‘Maar mijn carrière moet niet langzaam als een kaars uitdoven. Ik wil waardig afscheid nemen.’

Nog een paar maanden, dan zit het turnleven van Greet Weening erop. Ze wilde altijd al de veertig jaar volmaken, in juni is het zover. ‘Ik ben heel benieuwd hoe het straks gaat. Ik weet niet of ik het turnen ga missen, we gaan het zien.’ Ze is geen moment bang, dat ze zich gaat vervelen. ‘Ik ben altijd aan het prutsen. Als ik niet ooit in de gymzaal was beland, was ik iets creatiefs gaan doen. Alles op handwerkgebied vind ik leuk. Ik schilder veel, maar ik hou ook van macrameeën, borduren en haken.’ En anders kan ze altijd op woensdagmiddag dochter Corine helpen met de gymles.