Dorpssupermarkt Slump in Bant gaat sluiten
Mark en Yvonne Slump voor hun buurtsuper. Foto: Troefmarkt Slump
Zaterdag 29 juli houdt het op. ‘Op mijn verjaardag,’ vertelt Mark. Op de dag dat hij 54 wordt gaat, aan het eind van de middag, de winkeldeur voor de laatste keer op slot. Het is de tweede keer dat hij een drastisch besluit neemt. De eerste was stoppen met de rijdende winkel.
Langs klanten
Mark ging met een wagen vol - vooral - levensmiddelen langs klanten. In een aantal dorpen van de Noordoostpolder en Friesland, maar ook langs buitenwegen. Het erf oprijden van een boerengezin, praatje maken met de vrouw des huizes, dat vond hij mooi. ‘Je hebt een relatie met je klanten. Je weet van een kleinkind dat vorige week ziek was. Je vraagt hoe het nu is.’
Zijn vader Pier begon in 1958 met de winkel, samen met moeder Fenna. Zij stond in de winkel, pa ging de boer op. Eerst met de bakfiets, later met de rijdende wagen. ‘Pa Pier was een soort dorpspsycholoog. Die kwam pas ’s avonds heel laat thuis. Iedereen kon zijn verhaal bij hem kwijt.’
Mooiste tijd
Zo gek maakte Mark Slump het niet, vertelt hij. ‘Maar dat was wel mijn mooiste tijd, met de rijdende winkel langs de klanten.’ Rond zomer- en wintertijd werd het wel vaak laat, herinnert hij zich lachend. ‘Dan moest ik overal de klok verzetten voor klanten. Tja, dat krijg je niet bij een bonuskaart.’
Voor Slump schuilt in dat zinnetje de verandering van de tijd. Niet dat hij er boos over is of teleurgesteld. ‘Dingen veranderen, het is de realiteit en je moet mee.’
Lastig knokken
Vaste klanten heeft de dorpssuper nog altijd, maar tegen het geweld van de Jumbo’s en Albert Heijn’s is het lastig knokken. Openingstijden van vroeg tot laat, open op zondag, boodschappen thuis laten bezorgen van vroeg tot laat. Ook door Bant rijden de bezorgers van de grootgrutters. Het maakt Slump niet zuur, al stopt hij niet uit luxe.
Een opvolger is er niet, de winkel heeft stevige investeringen nodig om nog twintig jaar door te gaan. Terwijl juist in afgelopen jaren prijzen van levensmiddelen maar ook de energienota hard gingen. ‘En dat zijn allemaal dingen die je niet in de hand hebt,’ vertelt hij. Over wel of niet stoppen dacht hij een jaar lang na. En nu het hoge woord eruit is, weten Mark en Yvonne zeker dat het goed is zo. Einde juli zal de winkel leeg zijn, maar vol herinneringen aan mooie momenten.
